بخوان »
بخوان به نام گل سرخ،در صحاری شب
که باغها همه بیدار وبارور کردند
بخوان،دوباره بخوان
تا کبوتران سپید
به آشیانه خونین دوباره برگردند
بخوان به نام گل سرخ
در رواق سکوت
که موج واوج طنینش ز دستها گذرد
پیام روشن باران
زبان نیلی شب
که رهگذار نسیمش به هر کرانه برد
ز خشک سال چه ترسی!
در دست گلی دارم ، این بار که می آیم
کان را به تو بسپارم ، این بار که می آیم
در بسته نخواهد ماند ، بگذار کلیدش را
در دست تو بسپارم ، این بار که می آیم
هم هر کس و هم هر چیز ، جز عشق تو پالوده است
از صفحه ی پندارم ، این بار که می آیم
ابرم همه بارانم ، وی باغ گل افشانم !
جز بر تو نمی بارم ، این بار که می آیم
خواهی اگرم سنجی ، می سنج که جز مهرت
از هر چه سبک بارم ، این بار که می آیم
سقفم ندهی باری ، جایی بسپار ، آری
در سایه ی دیوارم ، این بار که می آیم
زان بیهُشی سنگین ، وان خواب غبار آگین
هشیارم و بیدارم ، این بار که می آیم
باور کن از آن تصویر ـ آن خستگی، آن تخدیر ـ
بی زارم و بی زارم ، این بار که می آیم
دیروز بهل جانا ! با تو همه از فردا
یک سینه سخن دارم ، این بار که می آیم
شعر حسین منزوی
خوب ِ خوب ِ نازنین ِ من .!
نام ِ تو
مرا همیشه مست می کند
بهتر از شراب
بهتر از تمام ِ شعرهای ناب .!
نام تو
اگرچه بهترین سرودِ زندگی است
من ،تو را .؟
به خلوتِ خدایی ِخیال ِخود
بهترین ِبهترین ِمن خطاب میکنم
بهترین ِ بهترین ِ من !!!
فریدون مشیری
( زاده سال ۱۲۷۹ تهران – درگذشته ۱۳ آذر ۱۳۵۳ تهران ) محقق، شاعر و مترجم
پژمان بختیاری، زادگاه اصلی و سرزمین پدری اش دشتک» است که در ۸۵ کیلومتری مرکز استان چهارمحال بختیاری، در دامنه کوهساران بلند بختیاری، منتهی به زردکوه» و در کنار سرچشمه‌های اصلی رود کارون» واقع است.
پدر پژمان علیمرادخان میرپنج» از سرداران دوران مشروطه بود و در دوره مظفرالدین‌شاه برای تصدی مناصب نظامی به تهران مهاجرت کرد و صاحب عنوان لشگری میرپنج (سرتیپ) شد. خواهر علیمرادخان مادر علیقلی‌خان سرداراسعد بختیاری بود. مادر پژمان عالمتاج قائم مقامی متخلص به (ژاله) از شاعران آن زمان بود که نسبش به خاندان میرزا ابوالقاسم قائم‌مقام فراهانی می‌رسید.
پژمان نخست در دشتک به مکتبخانه رفت. سپس در تهران در مدرسه فرانسوی سن لویی» تحصیلات خود را ادامه داد و با زبان و ادبیات فرانسه آشنایی یافت. ابتدا مدتی در خدمت وزارت پست و تلگراف بود و سپس به شعر و تصنیف روی آورد. وی از شاعران سنت گرا اما نوپرداز معاصر است و این ارادت وی به ادبیات کهن انگیزه ساز تصحیح دیوان حافظ توسط او شد،
تصحیحی که به واسطه زاویه دید و حاشیه نویسی‌های وی بر اشعار حافظ، دارای شیرینی و لطافت خاصی است و شاید هم از این رو تصحیح پژمان در حوزه حافظ پژوهی از جایگاه ویژه‌ای بر خوردار است. وی در نظم و نثر آثار فراوانی را برجای گذاشت.
پژمان بختیاری در ۷۴ سالگی درگذشت.
نمونه ای از اشعارش:
اگر ایران به جز ویران‌سرا نیست
من این ویران‌سرا را دوست دارم.
اگر تاریخ ما افسانه‌رنگ است
من این افسانه‌ها را دوست دارم.
نوای نای ما گر جانگداز است
من این نای و نوا را دوست دارم.
اگر آب و هوایش دل‌نشین نیست
من این آب و هوا را دوست دارم.
به شوق خار صحراهای خشکش
من این فرسوده پا را دوست دارم.
من این دلکش زمین را خواهم از جان
من این روشن سما را دوست دارم.
اگر بر من ز ایرانی رود زور
من این زورآزما را دوست دارم.
اگر آلوده دامانید، اگر پاک
من ای مردم، شما را دوست دارم.
درباره این سایت